Rozdział 33

*Eian*

Było już dość późno, więc Savannah zaoferowała mi nocleg u niej w domu. Rozsiedliśmy się w fotelach w salonie i rozmawialiśmy.

- Pisałam do Alexa. Zaprzeczył wszystkiemu. Już nie wiem komu mam wierzyć… - rzuciła i zrobiła najsmutniejszą minę świata.

- Bo to Alex. Nie przyzna się, że bierze narkotyki… Chociaż… Pisał dziś do mnie i prosił, abym przyniósł mu jeszcze jakieś, bo sam w czterech ścianach dostaje w głowę. – odparłem.

- Serio? I co mu powiedziałeś?

- Że będę około trzynastej.

- Byłeś?

- Byłem, ale pani Micheale Flagstad zamknęła mi drzwi przed nosem. Cóż za niewychowana kobieta.

- A masz te narkotyki przy sobie?

- Mam, a co?

- Daj mi. Potrzebuję na chwilę zapomnieć o rzeczywistości. – wyciągnęła do mnie rękę.

- Tylko nie bierz żadnych leków, bo będzie jak z Flaggym. – ostrzegłem ją i podałem mały woreczek z białym proszkiem.

Savannah delikatnie otworzyła woreczek i wysypała zawartość na ławę w salonie. Nachyliła się i wciągnęła go nosem. Potem, usiadła z powrotem w fotelu i odetchnęła.

- I co? Lepiej? – spytałem.

- O niebo lepiej. – uśmiechnęła się szeroko. – A teraz, pocałuj mnie, Eian. – zażądała i zbliżyła się do mnie.

Złączyliśmy usta w namiętnym pocałunku. Savi wskoczyła mi na kolana, ręce zarzuciła na szyję i dalej całowała się ze mną.

- A może rozwiedziesz się z Alexem? – zaproponowałem między pocałunkami.

- Yhy. To dobry pomysł. – odparła i jeszcze łapczywiej wpiła się w moje usta.

Wiem, że źle postępuję, ale tak bardzo jej pragnę… Muszę kontynuować mój plan… Muszę rozdzielić ją z Flagstadem i zająć jego miejsce.

Rano obudziłem się w fotelu. Savannah, otulona kocykiem, leżała  na kanapie. Po cichu udałem się do kuchni i napiłem się wody. Zacząłem przygotowywać śniadanie dla wszystkich, gdy przyszła Savi.

- Jak się spało? - spytałem.

- Nawet dobrze. To pewnie po tych narkotykach. - odparła i usiadła do stołu.

Po chwili dołączyła reszta i zabraliśmy się za spożywanie posiłku.

- Jak się czujesz Savi? - spytał Brennan.

- Jest okay. Jakoś idzie. Postanowiłam wziąć z Alexem rozwód. - odparła i ugryzła bułkę.

- I związać ze mną. - dodałem i ucałowałem dziewczynę w policzek.

- Szybko się pozbierałaś... - mruknął Brandon.

- No co? Jestem młoda i mam prawo być szczęśliwa. - powiedziała dumnie i pocałowała mnie w usta.

Czułem się niezmiernie szczęśliwy. W końcu zdobyłem Savannah. Najpiękniejszą kobietę świata.