Rozdział 22

Ze specjalną dedykacją dla Rikeroholic <3 Jeden z naszych ulubionych.

*Brennan*

W nocy nie mogłem spać. Brandon cicho chrapał, wtulony w mój tors. Spojrzałem na niego, odgarnąłem mu włosy z twarzy i ucałowałem go w czoło. Mój kochany Brandonek... Cieszę się, że Bóg postawił go na mojej drodze. Zamknąłem oczy i uśmiechnąłem się lekko. Przypomniałem sobie nasze cudne chwile od dnia, w którym się poznaliśmy. Pierwszy pocałunek, pierwsza wspólna noc, pierwszy koncert... To wszystko było takie magiczne. Poczułem się kochany, tak szczerze.

- Nie śpisz Bren? - usłyszałem głos ukochanego, więc otworzyłem ponownie oczy.

- Jakoś nie umiem. Za dużo wrażeń w zbyt krótkim czasie. - odpowiedziałem i obróciłem się na bok, by leżeć do niego twarzą.

- Spróbuj chociaż. Przytul się do mnie. - objął mnie delikatnie.

- Dziękuję, że jesteś. - złożyłem pocałunek na wysokości jego serca.

- To ja Ci dziękuję. Po raz pierwszy jestem szczęśliwy. - pocałował mnie w czubek głowy. - Dobranoc skarbie. - szepnął mi do ucha.

- Dobranoc miśku. - odparłem i poprawiłem kołdrę.

Rankiem wstałem szybciej i zszedłem do stołówki. Wybrałem składniki na śniadanko ze stołu szwedzkiego i przygotowałem posiłek dla siebie i Brandona, który następnie zaniosłem do jego pokoju. Postawiłem tacę na rogu. Hudson tak słodko spał, że postanowiłem go nie budzić. Po cichu wyszedłem na korytarz i skierowałem się do Alexa. Chciałem z nim porozmawiać i przekonać, by wybrał się dziś z nami na spacer i być może do domu jego dzieciństwa. Zapukałem lekko i uchyliłem drzwi. Wsunąłem głowę w szparę i zobaczyłem jak Flagstad tuli do siebie Savannah. Brandonowi by się to nie spodobało.

- Dzień dobry! - krzyknąłem i pewnym krokiem ruszyłem w głąb pomieszczenia. - Jak się spało?

- Dobrze. - Alex rzucił krótko i naciągnął kołdrę tak, aby nikt nie widział, że Sav jest przy nim.

- A co tam ukrywasz? Może siostrę Brandona? - zasugerowałem.

- No co Ty. Mam zakaz bycia z nią, tym bardziej sam na sam. - zaczął się wykręcać.

- Wiedz, że i tak Brandon się dowie. Zaraz mu powiem. - oznajmiłem stanowczo i wróciłem do pokoju mojego skarba.

- Ooo... Widzę, że przygotowałeś śniadanie. - chłopak uśmiechnął się do mnie od wejścia.

- Tak. Specjalnie dla Ciebie. - usiadłem obok niego. - Ale nim zaczniemy jeść, jest jedna sprawa. Byłem u Alexa. Spał z Savką.

- Co!? Zaraz mu pokażę! - zerwał się z łóżka i nie zwracając uwagi na to, że jest prawie nagi wbiegł do pokoju gitarzysty. - Co to ma znaczyć!? Zabiję Cię Flagstad! Zabiję! - darł się jak opętany. - Wstawaj Ty tchórzu! Wstawaj! - chwycił stojąca na stoliku lampkę po winie.

- Brandon daj mi to wyjaśnić. - Alex ubrał pod kołdrą bieliznę i stanął twarzą w twarz z Hudsonem.

- Nic mi nie tłumacz. Posłuchaj jedynie. Od teraz będziesz się trzymał na przynajmniej metr odległości od Savci. Jest za młoda dla Ciebie.

- Ja próbowałem. To Sav przyszła do mnie. Nie prosiłem jej.

- Nie prosiłeś? Sama przyszła? - zaczął się wyśmiewać. - To mnie nie interesuje. Savannah da Ci spokój, dopilnuję by Cię nie kusiła.

- Dość. - przerwałem im. - Alex odpuść sobie Sav, a Ty Brandon choć już jeść. - objąłem go w pasie i pociągnąłem w stronę drzwi.

- Pożałujesz, że się w romans z moją siostrą wplątałeś. Pożałujesz. - rzucił kieliszek w kierunku Flaggy'ego i wyszedł za mną. - Irytuje mnie ten gościu. - dodał i poszliśmy.

Ostatnim czasem Brandon jest bardzo wybuchowy. Nie wiem czy to wina sławy, trasy czy osobistych spraw... Ale mam zamiar się dowiedzieć i w miarę swoich możliwości pomóc.