Rozdział 10

*Savannah*

Rano obudziłam się wtulona w Alexa. Rozejrzałam się wokół. Dom Lynchów, a ja byłam naga i leżałam z Flaggym w fotelu. Wstałam w pośpiechu, ubrałam bieliznę oraz koszulkę chłopaka i poszłam do kuchni. Doskonale pamiętałam, gdzie Ry chował tabletki na kaca. Otworzyłam szafkę, wyciągnęłam pudełko, a z niego jedną kapsułkę. Nalałam jeszcze wody do szklanki i połknęłam tabletkę.

- Savannah? - odwróciłam się i zobaczyłam panią Lynch. Była zdziwiona moim widokiem.

- Dzień dobry pani Lynch. - uśmiechnęłam się do niej.

- Co Ty tu robisz? W samej koszulce? - spytała.

- Nocowałam. Ross nas zaprosił. - oznajmiłam i naciągnęłam mocniej koszulkę Alexa.

- Aha. - mruknęła pod nosem i zaczęła szykować śniadanie dla swoich dzieci. Ja i zespół musimy zjeść u siebie.

Wróciłam do salonu i obudziłam Flaggy'ego. Oddałam mu koszulkę i oboje szybko się ubraliśmy. Dopiero wtedy szturnęłam Brandona, Brennana i Eiana. Zebraliśmy się w kilka minut i jeszcze nim Ryland wstał opuściliśmy ich mieszkanie.

Gdy Benko odwiózł nas do domu, przygotowałam tym głodomorom posiłek. Zrobiłam cały talerz kanapek z sałatą, serem, szynką, pomidorem i ogórkiem. Usiedliśmy do stołu i zaczęliśmy jeść.

- Mmm... Dobre kanapki Savciu. - Alex pochwalił mnie. Zrobiło mi się ciepło na sercu. Lexiu mnie docenia...

- Dzięki. - posłałam mu promienny uśmiech.

- Nie zarywaj do mojej siostry. - Brandon rzucił pół żartem, pół serio i ugryzł kanapkę.

- Ja do niej nie zarywam. Wiem, że jest do mnie za młodziutka. - Flaggy spojrzał na mnie i mruknął okiem.

Ah Lexiu... Taki drobny flirt między przyjaciółmi to chyba nic złego? I zakazanego?

- Ale i tak wolę uprzedzić. - brat kontynuował. - Wiesz, Savka jest młoda i głupiutka. Nie chcę by cierpiała jak po rozstaniu z Rylandem... - opowiadał.

- Odrobina miłości odmieni twoje życie... - zacytował Brennan. - Bynajmniej tak mnie uczyli rodzice.

- Trochę narkotyków również. - dodał Eian, a my wszyscy na niego spojrzeliśmy. - Tak tylko mówię. Nie żebym sam ćpał. - wyparł się szybko.

- My Cię o nic nie osądzamy. To luźna rozmowa przy posiłku. - wtrąciłam się i wstałam by podać im herbaty.

Nigdy nie lubiłam kłótni, więc starałam się temu zapobiegać. I teraz właśnie tak było...